Over mij
Als kind was ik op een heel natuurlijke manier verbonden met mijn intuïtie. Ik zag en voelde van alles wat er volgens anderen niet was. 'Wat een fantasie heeft ze toch!' werd regelmatig over me gezegd. Ik zal een jaar of 8, 9 geweest zijn toen ik me al afvroeg wat er met je 'ik' gebeurt als je doodgaat. Ik kon me niet voorstellen dat het 'ik' er dan helemaal niet meer zou zijn. Ik las boeken en schreef verhaaltjes over spoken en geesten, en rond mijn 12e las ik al informatieve boeken over leven na de dood, paranormale gebeurtenissen en bijna dood ervaringen (BDE's).
Naarmate ik richting volwassenheid ging nam mijn belangstelling voor alles wat met de dood en het leven daarna te maken had langzaam maar zeker af. De nadruk kwam steeds meer te liggen op mijn ratio, mijn denken te liggen. Na het Gymnasium besloot ik een universitaire studie te volgen. Na wat omzwervingen rondde ik uiteindelijk de studie ‘Algemene Letteren’ af. In die periode was ik ook fanatiek met dans bezig, aanvankelijk stijldansen, daarna oriëntaalse dans, beide uiteindelijk op professioneel niveau.
Bij 'toeval' kwam ik achter het bestaan van de Academie voor Mediumschap in Naarden. Ik meldde me zonder verder na te denken aan voor de driejarige opleiding van de Academie. Die impulsieve beslissing was de beste beslissing die ik ooit heb genomen. De opleiding voelde voor mij als thuiskomen, al vond ik het ook doodeng en heel spannend. Ik was zó gewend om op mijn ratio te varen dat het best lang duurde voordat ik weer durfde te vertrouwen op mijn zesde zintuig.
Het is nu mijn missie om een brug te slaan tussen het leven hier en de Spirituele Wereld. In 2017 startte ik mijn mediumpraktijk. Sindsdien geef ik consulten, workshops, cursussen en een opleiding. Ik laat me regelmatig bijscholen aan het Arthur Findlay College en door gerenommeerde mediums in Nederland en Engeland.
In de jaren die volgden werkte ik hoofdzakelijk in het bankwezen en leefde ik steeds meer vanuit mijn hoofd. Dansen nam nog wel een centrale plaats in mijn leven in. Tot het moment waarop ik genoodzaakt werd te stoppen met dansen als gevolg van een paar vervelende blessures. Tevens gingen de vader van mijn kinderen en ik uit elkaar. Ik merkte dat een omslag nodig was, dat ik vast zat in mijn hoofd. Ik probeerde al jaren te zijn wat anderen van mij verwachtten, maar het resultaat was dat ik niet meer wist wie ik zelf werkelijk was. Dat vrolijke, intuïtieve kind uit mijn jeugd had in de loop der jaren plaats gemaakt voor een volwassen vrouw die veel te veel in haar hoofd zat en zich richtte op hoe ze dacht dat anderen haar wilden zien. Ik begon daarop te reflecteren. Wat zou nou werkelijk zin geven aan mijn leven?